Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Άσκηση στον Πρωταγόρα- Άσκηση στη συνείδηση

Η ερώτηση του σχολικού βιβλίου ήταν η εξής:
Ποια μέσα θεωρείτε ότι έχουν στη διάθεσή τους η οικογένεια και η κοινωνία προκειμένου να διδάξουν στους νέους την πολιτική αρετή?
Αμέσως μου δημιουργήθηκε ένα χαμόγελο τύπου 'τι λέει ρε μαλάκα?' γιατί δεν υπάρχουν τα μέσα αυτά ούτε στην οικογένεια, ούτε και στη κοινωνία...
Η τυποποιημένη για τα δεδομένα του φροντιστηρίου απάντησή μου ήταν η εξής:
Φαίνεται πως στις μέρες μας οι μέθοδοι διδασκαλίας της πολιτικής αρετής δεν συνάπτουν με τον τρόπο που τις παρουσίαζε ο Πρωταγόρας. Μέσα στην οικογένεια είναι δύσκολο να διδαχθεί και να επιμεληθεί η αρετή γιατί πολύ απλά οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής δεν την επιτρέπουν. Οι γονείς και τα παιδιά λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι, καθιστώντας αδύνατη τη δυνατότητα διαλόγου, συζήτησης και επικοινωνίας.
Επιπλέον, οι επιβολές ποινών προκειμένου να διδαχθεί η πολιτική αρετή εγκυμονούν πολλούς κινδύνους και προκαλούν έντονες αντιδράσεις από τη μεριά των νέων που αντιστέκονται και επαναστατούν μόλις αντιληφθούν ότι καταπιέζονται.
Από την άλλη μεριά και η κοινωνία δεν έχει πολλά μέσα στη διάθεσή της, αφού μονίμως κρίνεται και απορρίπτεται για την ποιότητα και την ηθικότητά της. Οι τιμωρίες που επιβάλλονται μέσα στην οικογένεια, μέσα στην κοινωνία έχουν τη μορφή της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Μόνο ο φόβος αυτής θα μπορούσε να λειτουργήσει προτρεπτικά για την αποφυγή παραβάσεων και αποδοτικά για τη διδασκαλία της πολιτικής αρετής.

Σοβαρά, τώρα... Τι είδους ερώτηση ήταν αυτή, αφού όλοι γνωρίζουμε πως δεν θα βρεθεί κάποιος να μας 'διδάξει' τι είναι καλό και τι είναι κακό, τι είναι ιερό και τι ανόσιο, τι είναι δίκαιο και τι άδικο, αφού θα τα μάθουμε από την εμπειρία μας και τη ζωή μας μέσα σ'αυτή τη γαμημένη κοινωνία...
-φλασιές που τρώω λίγο πριν πάω στο φροντιστήριο...- αυτά, γεια! :Ρ